چشم باز کن و بنگر!! به که بسته ای و به چه پیوسته ای؟! فرصت آمدنت برای «تعلق» به این ناپایدار نافرجام نبود. برای دلبستگی راهیت نکرده بودند. برای ماندن و راکد شدن نیامده بودی... آمده بودی که ببالی و بالهای سوخته ی پروازت را باز پس گیری. ابدیت تو جایی دیگر است. رها شو...